Όλυμπος 1979. Το μέρος που σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ήταν το σπίτι των 12 θεών. Το πανέμορφο βουνό όπου η κορυφή του είναι το όνειρο για όλους τους ορειβάτες. Δεν ξέρει κανείς όμως αν η αναρρίχηση του θα είναι ομαλή. Ο Όλυμπος είναι αυτός που θα αποφασίσει αν θα σε φιλοξενήσει και θα πρέπει να σεβαστείς και να προσέξεις τους όρους του.
Ένα κρύο πρωινό του Δεκέμβρη μία Ορειβατική ομάδα θέλησε να το επισκεφτεί και να πραγματοποιήσουν αναρριχητικές διαδρομές στις ορθοπλαγιές των κορυφών. Ξεκίνησαν από το Λιτόχωρο το πρωί της 23ης Δεκεμβρίου. Ο καιρός το επέτρεπε, ήταν πάρα πολύ καλός και το χιόνι ότι έπρεπε για περπάτημα. Η ομάδα ξεκινάει την αναρρίχηση της με πολύ κέφι. Υπάρχει ένα φιλικό κλίμα που καλύτερο του δεν θα μπορούσε. Όλα πηγαίνουν θαυμάσια. Γύρο στης 4 βρίσκονται στο πέρασμα του Γιόσου. Υπάρχει μία δυσκολία και ο ένας ορειβάτης βοηθάει τον σύντροφο του για να την περάσουν. Τελικά όλα καλά. Βρίσκονται πάνω στο οροπέδιο. Εκεί όμως διαπιστώνουν ότι δεν είναι σίγουροι για το που βρίσκεται το καταφύγιο. Έχουν χάσει το προσανατολισμό τους. Προσπαθούν αλλά μάταια όμως να καταλάβουν που βρίσκονται.
Η νύχτα προχωρά και γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η ομίχλη πυκνώνει, ο αέρας δυναμώνει και το χιόνι συνεχίζει να πέφτει πάνω στους ορειβάτες που δεν μπορούν να καταλάβουν που βρίσκονται. Μετά από λίγη ώρα βλέπουν μια κατηφόρα. Ελπίζουν τουλάχιστον ότι θα βρουν ένα ασφαλές μέρος να διανυκτερέψουν. Μόλις κατεβαίνουν όμως δεν υπάρχει τίποτα... Ο Δημήτρης, ένα πολύ αγαπητό μέλος της ομάδας δεν είναι πολύ καλά. Τον βοηθάνε οι υπόλοιποι και σκάβουν το χιόνι στην πλαγιά για να προστατευθούν από τον δυνατό αέρα. Δημιουργούν ένα μικρό καταφύγιο και ένας- ένας ξαπλώνουν μέσα στο υπνόσακο ή καλύπτονται με τα αντιανεμικά τους. Φροντίζουν τον Δημήτρη όσο καλύτερα μπορούν. Τρία άτομα μένουν ξύπνια για να προσέχουν τους υπόλοιπους και να καθαρίζουν το χιόνι από πάνω τους. Υπάρχει τόσο δυνατός αέρας που τους σκεπάζει συνέχεια. Όσοι μπορούν να κοιμηθούν έστω και για λίγο το κάνουν. Όλοι όμως έχουν την αγωνία μέσα τους. Περιμένουν το πότε θα ξημερώσει και κάθε λεπτό μοιάζει με ώρα. Πολλές σκέψεις τους βασανίζουν. Πολλά ερωτήματα που πρέπει να βρεθούν οι λύσεις τους. Πού βρίσκονται; Θα έχει καθαρίσει ο ουρανός από την ομίχλη; Που ακριβώς είναι το καταφύγιο;
Ώρα 3. Άλλες 4 ώρες απομένουν για να βγει ο ήλιος, αν τον αφήσει η ομίχλη. Στης 7 δεν βλέπουν ακόμα τίποτα. Επικρατεί σκοτάδι... Στης 8 η ομίχλη είναι πολύ πυκνή. Ο αρχηγός της ομάδας ανεβαίνει σε ένα ύψωμα για να προσανατολιστεί ενώ ταυτόχρονα ένας- ένας σηκώνεται και ετοιμάζεται για την συνέχεια. Πολλά από τα πράγματα τους τα έχει θάψει το χιόνι αλλά δεν έχουν χρόνο να σκάψουν για να τα βρουν. Ο αρχηγός φωνάζει να πάνε προς τα πάνω γιατί είδε δύο βράχια και φαντάζεται ότι εκεί είναι το καταφύγιο, χωρίς όμως να είναι σίγουρος. Ο ένας πίσω από τον άλλον ξεκινάνε. Ο Δημήτρης συνεχίζει να μην είναι καλά. Τον βοηθάνε να προχωρήσει. Τα βήματα τους καλύπτονται πριν προλάβουν οι πίσω να τα δουν και να ακολουθήσει ο ένας τον άλλον ενώ σκληρό χιόνι τους χτυπάει στο πρόσωπο.
Ο Δημήτρης δεν αντέχει άλλο. Οι δυνάμεις του τον έχουν προδώσει. Γύρω στης 2.30' πέφτει κάτω. Οι σύντροφοι του τον βάζουν μέσα σε ένα σάκο για να ζεσταθεί και του δίνουν το φιλί της ζωής. Πριν προλάβουν όμως να κάνουν οτιδήποτε άλλο η καρδιά του σταματάει να χτυπά. Όλα τα μέλη χάνουν την γη κάτω από τα πόδια τους. Ο Δημήτρης ήταν το καλύτερο παιδί. Βοηθούσε όλους τους συντρόφους του πάντα. Ήταν κοντά σε όλους σε ότι πρόβλημα κι αν είχαν. Τώρα όλοι νιώθουν την αίσθηση ότι δεν έκαναν τίποτα για να μην χάσει την ζωή του. Τον δένουν με ένα σχοινί για να μην τον πάρουν οι άνεμοι και απομακρύνονται.
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 1979. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν την δραματική πορεία τους ενώ η χιονοθύελλα μαίνεται ακόμα. Γύρω στης 4 το απόγευμα φτάνουν στο πέρασμα. Αρχίζουν ένας-ένας δεμένοι να κατεβαίνουν. Ένας καθυστερεί πολύ να κατέβει και του φωνάζουν να κάνει γρήγορα. Είναι ο Γιώργος. Έχει όμως παγώσει και δεν μπορεί να κινηθεί. Ψιθυρίζει κάτι ασυναρτησίες. Προσπαθούν να τον σηκώσουν και να τον βοηθήσουν να περπατήσει. Είναι όμως αδύνατο. Η τραγωδία συνεχίζεται με ένα ακόμα άτομο. Τον κατεβάζουν κάτω και τον βάζουν μέσα σε ένα υπνόσακο για να ζεσταθεί. Η ίδια σκηνή επαναλαμβάνεται. Χάνεται και ο δεύτερος σύντροφος τους. Τον βάζουν μέσα σε ένα κόκκινο αλουμινοκάλυμμα για να φαίνεται και τον αφήνουν εκεί. Δεν μπορούν να ξεκινήσουν όμως. Δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι και ένα δεύτερο άτομο έχασε την ζωή του.
Η τραγωδία συνεχίζεται. Δύο άτομα πάνε να πέσουν στο κενό. Τον έναν το προλαβαίνουν στο χείλος του γκρεμού ενώ ο επόμενος πέφτει αλλά ευτυχώς στα μαλακά. Τον ανεβάζουν με σχοινί. Κανείς δεν μπορεί καταλάβει ποιός είναι ο λόγος που τους ώθησε σε αυτήν την κίνηση. Η υπερβολική κούραση όμως τους έκανε να βλέπουν οράματα. Έβλεπαν μπροστά τους αυτά που ήθελαν να δουν. Το μυαλό τους είχε κουραστεί. Το σώμα τους ήταν ένα ράκος και έπρεπε να σώσουν τις ζωές τους μετά από τον θάνατο δύο συντρόφων τους. Κατά της 9 ένα ακόμα μέλος της ομάδας δηλώνει αδυναμία να προχωρήσει και πέφτει λιπόθυμος. Είναι ο Βασίλης. Προσπαθούν να τον συνεφέρουν. Τον χτυπούν στο πρόσωπο και τον ταΐζουν με το ζόρι. Ο αρχηγός της ομάδας τρέχει να βρει νερό. Αυτό που είχαν στα παγούρια είχε παγώσει. Ο αρχηγός επιστρέφει τα μεσάνυχτα με δύο γεμάτα παγούρια. Τρέχουν όλοι να πιούν. Ήταν 40 ώρες χωρίς νερό. Ο Βασίλης με την βοήθεια των υπολοίπων έχει συνέλθει. Πίνει το ένα παγούρι με το νερό. Δεν αποφασίζουν όμως να τον βοηθήσουν να περπατήσει γιατί μια τέτοια κίνηση θα τον εξαντλήσει και θα κινδυνέψει η ζωή του. Αποφασίζουν να τον αφήσουν μέσα στον υπνόσακο σε ένα ασφαλές μέρος και του δίνουν και το δεύτερο παγούρι. Του υπόσχονται ότι την επόμενη μέρα θα του στείλουν ελικόπτερο και ομάδα διάσωσης. Είναι βέβαιοι ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Κατά της 3 το πρωί Χριστούγεννα φεύγουν και με οδηγό τον αρχηγό της ομάδας περνάνε τις απότομες χιονισμένες πλαγιές.
Στις 9 το πρωί φτάνουν στην διασταύρωση. Ο αρχηγός της ομάδας φεύγει
τροχάδην για το Λιτόχωρο. Δίνει την είδηση στον Διοικητή χωροφυλακής και κανονίζουν μαζί για το ελικόπτερο και την ομάδα βοήθειας. Το ελικόπτερο έρχεται αμέσως, τους παίρνει και κατευθύνεται προς την περιοχή. Υπάρχει πολύ ομίχλη και δυσκολεύει τον πιλότο να κατέβει στο σημείο που βρίσκεται ο Βασίλης. Την ίδια ώρα δύο ομάδες, η μία από το Λιτόχωρο και η άλλη από την Θεσσαλονίκη ξεκινάνε για το σημείο που βρίσκεται ο Βασίλης και τον εντοπίζουν. Τον κατεβάζουν και τον παραλαμβάνει αυτοκίνητο της Χωροφυλακής.
Μόλις είχε τελειώσει το δράμα των ζωντανών και άρχιζε το δράμα των νεκρών. Οί προσπάθειες ήταν δύσκολες και πολυήμερες. Όμως παρόλα αυτά μπόρεσαν να τους εντοπίσουν και να τους αποσπάσουν. Έτσι τελείωσε ένα τραγικό γεγονός με δύο νεκρούς, αρκετούς τραυματίες και όλοι να παίζουν την ζωή τους κορώνα γράμματα για να επιβιώσουν. Ήταν όμως μία ενωμένη ομάδα με πολύ κουράγιο και δύναμη που δεν τα παράτησε όσο δύσκολες κι αν ήταν οι συνθήκες. Δύο ψυχές χάθηκαν, όμως θα υπάρχουν για πάντα στην καρδιά όλων . Αυτός ήταν ο επίλογος μιας συγκλονιστικής ιστορίας που διαδραματίστηκε στον Όλυμπο, στο βουνό των δώδεκα θεών...
