Το βράδυ της 22ης Μαΐου 1963, η Θεσσαλονίκη γίνεται θέατρο ενός αποτρόπαιου πολιτικού εγκλήματος. Δύο τύποι του υποκόσμου και "ιδεολόγοι" της άκρας Δεξιάς δολοφονούν τον βουλευτή της Αριστεράς και αγωνιστή της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη. Εκείνο το βράδυ ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονταν κοντά στο κέντρο "Πικαντίλλυ" για την ομιλία του βουλευτή της ΕΔΑ.
Η συγκέντρωση είχε οργανωθεί από μια αριστερή οργάνωση με το όνομα "Διεθνής Ύφεση και Ειρήνη" γεγονός που είχε προκαλέσει τον ξεσηκωμό των παρακρατικών ακροδεξιών οργανώσεων, οι οποίοι απειλούσαν θεούς και δαίμονες. Ξαφνικά και ενώ όλα ήταν έτοιμα ο ιδιοκτήτης του κέντρου αρνείται να διαθέσει τον χώρο και οι διοργανωτές της συγκέντρωσης αναγκάζονται να την πραγματοποιήσουν στα γραφεία μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης. Σε λίγο συγκεντρώνονται εκεί ορδές " αντιφρονούντων" που, κάτω από τα μάτια των αστυνομικών, προπηλακίζουν τον Λαμπράκη και τραυματίζουν σοβαρά τον Τσαρούχα, επίσης βουλευτή της ΕΔΑ.
Η συγκέντρωση γίνεται μέσα σε κλίμα βίας και τρομοκρατίας, με τους "αντιφρονούντες" να κραυγάζουν απειλητικά συνθήματα, να πετούν πέτρες στα παράθυρα και να προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα του κτιρίου. Με την λήξη της συγκέντρωσης ο Λαμπράκης βγαίνει πρώτος στους δρόμος και βλέποντας την κατάσταση κατευθύνεται προς τους επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης για να διαμαρτυρηθεί. Την ώρα εκείνη εμφανίζεται ένα τρίκυκλο, πέφτει πάνω του, τον ρίχνει αιμόφυρτο στην άσφαλτο και εξαφανίζεται με μεγάλη ταχύτητα.
Ο Λαμπράκης μεταφέρεται σε κατάσταση "φυτού" στο νοσοκομείο, όπου λίγες μέρες αργότερα θα εκπνεύσει. Την ίδια ώρα χάρη στην ηρωική προσπάθεια ενός πολίτη οι δράστες βρίσκονται στα χέρια των αρχών. Η είδηση της δολοφονικής επίθεσης συγκλονίζει όλη την Ελλάδα και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου καταγγέλλει τον πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή ως ηθικό αυτουργό του εγκλήματος.
Ο τελευταίος αποκρούει με αγανάκτηση την κατηγορία και διατάσσει ανακρίσεις, με τις οποίες έρχεται στο φως όλη η δράση των παρακρατικών συμμοριών, καθώς και οι διασυνδέσεις τους με τις αστυνομικές αρχές. Στους μήνες που ακολουθούν γίνονται προσπάθειες να περιοριστούν οι ευθύνες στους φυσικούς αυτουργούς, ο νεαρός ανακριτής όμως Χρήστος Σαρτζετάκης, πάρα τις άνωθεν υποδείξεις, δεν διστάζει να αποδώσει σοβαρές ποινικές ευθύνες σε ανώτερους αξιωματικούς της χωροφυλακής.
Η δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη έδειξε την ισχύ του ακροδεξιού παρακράτους και έκανε εμφανείς τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνώντων για την ύπαρξη και για τη συντήρηση του. Από την άλλη πλευρά πάλι, γενική είναι η πεποίθηση οτι το έγκλημα έπληξε καίρια το κύρος της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και επιτάχυνε την φθορά και την πτώση του.
ΠΗΓΗ:ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ
Η συγκέντρωση γίνεται μέσα σε κλίμα βίας και τρομοκρατίας, με τους "αντιφρονούντες" να κραυγάζουν απειλητικά συνθήματα, να πετούν πέτρες στα παράθυρα και να προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα του κτιρίου. Με την λήξη της συγκέντρωσης ο Λαμπράκης βγαίνει πρώτος στους δρόμος και βλέποντας την κατάσταση κατευθύνεται προς τους επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης για να διαμαρτυρηθεί. Την ώρα εκείνη εμφανίζεται ένα τρίκυκλο, πέφτει πάνω του, τον ρίχνει αιμόφυρτο στην άσφαλτο και εξαφανίζεται με μεγάλη ταχύτητα.Ο Λαμπράκης μεταφέρεται σε κατάσταση "φυτού" στο νοσοκομείο, όπου λίγες μέρες αργότερα θα εκπνεύσει. Την ίδια ώρα χάρη στην ηρωική προσπάθεια ενός πολίτη οι δράστες βρίσκονται στα χέρια των αρχών. Η είδηση της δολοφονικής επίθεσης συγκλονίζει όλη την Ελλάδα και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου καταγγέλλει τον πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή ως ηθικό αυτουργό του εγκλήματος.
Ο τελευταίος αποκρούει με αγανάκτηση την κατηγορία και διατάσσει ανακρίσεις, με τις οποίες έρχεται στο φως όλη η δράση των παρακρατικών συμμοριών, καθώς και οι διασυνδέσεις τους με τις αστυνομικές αρχές. Στους μήνες που ακολουθούν γίνονται προσπάθειες να περιοριστούν οι ευθύνες στους φυσικούς αυτουργούς, ο νεαρός ανακριτής όμως Χρήστος Σαρτζετάκης, πάρα τις άνωθεν υποδείξεις, δεν διστάζει να αποδώσει σοβαρές ποινικές ευθύνες σε ανώτερους αξιωματικούς της χωροφυλακής.Η δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη έδειξε την ισχύ του ακροδεξιού παρακράτους και έκανε εμφανείς τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνώντων για την ύπαρξη και για τη συντήρηση του. Από την άλλη πλευρά πάλι, γενική είναι η πεποίθηση οτι το έγκλημα έπληξε καίρια το κύρος της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και επιτάχυνε την φθορά και την πτώση του.
ΠΗΓΗ:ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ
