Τέλη της δεκαετίας του '50 και στην Αθήνα,την πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Η χώρα βρίσκεται με ανοιχτές ακόμα τις πληγές του εμφυλίου,με διαλυμένα σπίτια και με πολλούς να κάθονται στο ειδώλιο προσπαθώντας να αποδείξουν ότι δεν είναι κατάσκοποι. Η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα που στα σπίτια της υπάρχουν ακόμα οι σφαίρες από τον αδελφοκτόνο πόλεμο. Πενήντα χιλιάδες Έλληνες αναγκάζονται να φύγουν για την ξενιτιά. Έτσι εκείνα τα χρόνια η νεολαία έφθανε το 70%,ήταν νέοι κάτω τον 20.
Η <<ΛΕΥΚΗ>> ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ:Τότε εμφανίστηκαν κάποιοι ζωηροί νέοι,οι οποίοι εκδήλωσαν την ζωντάνια τους με επιθετικότητα η οποία έφτανε στα όρια της θρασύτητας. Έβγαινε κανείς από το αυτοκίνητο του και δεχόταν κεσέ γιαούρτι στο πρόσωπο. Τα γιαουρτώματα ξεκίνησαν αρχικά από γόνους αριστοκρατικών οικογενειών,που έσπαγαν την πλήξη τους,γρήγορα όμως επεκτάθηκαν σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Στο Παγκράτι,στην κυψέλη,στο Μεταξουργείο,στο Θησείο και αλλού δημιουργήθηκαν οι πρώτοι πυρήνες. Υπήρξαν γαλακτοπωλεία που προμήθευαν με ληγμένα γιαούρτια τους νέους,με αντάλλαγμα καλύτερες τιμές.
ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΕΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ: Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1958 οι Αθηναίοι βλέπουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τους δύο πρώτους τεντιμπόηδες. Πρόκειται για δύο νέους 15 και 16 χρονών,με καθαρό ποινικό μητρώο που το λέρωσαν εξαιτίας ενός γιαουρτιού. Οι δυο νεαροί οδηγούνται πεζή και με χειροπέδες στον εισαγγελέα,μέσα από πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας αφού πρώτα στο Αστυνομικό τμήμα τους είχαν κουρέψει γουλί με την ψηλή,και τους είχαν ψαλιδίσει στα ρεβέρ των παντελονιών τους για να τους <<ευπρεπίσουν >>.Από το λαιμό του ενός κρέμεται μια πινακίδα:<< Είμεθα τέντυ μποης. Πετάξαμε γιαούρτι κατά γυναικός>>. Ένας από τους δύο νεαρούς μετά από πενήντα χρόνια αποκαλύπτει:<< Ναι,εγώ ήμουνα ο πρώτος τεντιμπόης. Από εμένα βγήκε ο νόμος 4.000. Τον Σεπτέμβριο του 1958 δεν υπήρχε τέτοιος νόμος. Δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1958 και προέβλεπε ποινές φυλάκισης ακόμα και για ανήλικους.
ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ: Για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά. Έτσι η πρώτη πράξη για να κατασταλεί η "λευκή επανάσταση" άρχισε να γράφεται την νύχτα της 31ης Αυγούστου του 1958 στον κινηματογράφο "Αελλώ"στην κυψέλη. Ο Αντώνης με τον Σωτήρη συναντήθηκαν εκείνο το βράδυ με την ιστορία. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής "οι δύο θρασείς τέντυ-μπόϋς παρενώχλησαν ασέμνως μια νεάνιδα και περιέλουσαν με γιαούρτι την μητέρα της". Η αστυνομία ήδη είχε πάρει αυστηρές εντολές και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να δράσει. Έτσι η είδηση ότι μια καθωσπρέπει κυρία προσέφυγε στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλει την κακοποίηση της με γιαούρτι,ενθουσίασε τις αστυνομικές αρχές.
Ο τότε αξιωματικός καθησύχασε την πενηντάχρονη παθούσα και έδωσε εντολή στον αστυφύλακα να βρει τους δύο ανήλικους μαθητές. Αυτό δεν ήταν καθόλου δύσκολο σε μια αστυνομοκρατούμενη τότε Αθήνα με πολλούς "πληροφοριοδότες",που είχαν μιλήσει για το ποιοι είναι οι νεαροί. Έτσι σε λίγη ώρα δύο ασφαλίτες χτύπησαν το κουδούνι των σπιτιών των δύο τεντιμπόηδων. Ο ένας για να γλυτώσει είπε ψέματα οτι έλειπε με τους γονείς του αλλά ο αυστηρός πατέρας του δεν του χαρίστηκε...
ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: Η εκδοχή για παρενόχληση της μαθήτριας προκαλεί ακόμα και σήμερα την αντίδραση του δράστη. Η μαρτυρία του νεαρού δεν είχε τότε μεγάλη σημασία. Πενήντα χρόνια μετά όμως θέλει να ακουστεί η αλήθεια. Ο ίδιος λέει οτι το επεισόδιο έγινε στο τέλος του έργου:<< Μπροστά μας ακριβώς στην έξοδο ήταν μια κυρία με την κόρη της ,ένα κοριτσάκι 12-13 χρόνων. Η κυρία είχε έντονη τριχοφυΐα. Ο φίλος μου είπε δυνατά " Κοίτα αυτήν έχει μουστάκι ". Τότε η γυναίκα γύρισε και με χαστούκισε>>. Η προσβολή ήταν μεγάλη και η εκδίκηση θέμα τιμής. Οι δύο νεαροί πήραν από πίσω την γυναίκα με την κόρη της και φτάνουν στο σπίτι τους. Εκεί εξαπολύουν την "λευκή"επίθεση. << Δεν την πετύχαμε ακριβώς. Το μισό γιαούρτι έσκασε πάνω στην πόρτα της πολυκατοικίας,το άλλο μισό έπεσε πάνω της>> αποκαλύπτει ο ασπρομάλλης πια τεντιμπόης του '58.
ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ: Τα γιαουρτώματα είχαν πλήξει το πολιτικό τότε κύρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή καθώς οι ψηφοφόροι της ΕΡΕ είχαν σχηματίσει μέτωπο κατά των "αλητοπαίδον,μιμητών των διεφθαρμένων Άγγλων τέντυ- μπόϋς"όπως τους αποκαλούσαν. Όμως οι λεγόμενοι "τέντυ- μπόϋς του Λονδίνου"δεν ήταν παρά ομάδες ρατσιστών,οι οποίοι κυνηγούσαν τους έγχρωμους μετανάστες. Μάλιστα την ώρα που η Ελλάδα συγκλονιζόταν από την ρίψη του κεσέ εναντίον της νοικοκυράς, Άγγλοι τεντιμπόηδες εξαπέλυαν επίθεση με ρόπαλα,ξυράφια και βόμβες κατά των μαύρων. Ποια σχέση θα μπορούσε να έχει το ελληνικό γιαούρτι με τις βόμβες μολότοφ; Καμία. Όμως οι Έλληνες πολιτικοί φρόντισαν να πολιτογραφήσουν ως ελληνική την λέξη τεντιμπόης και να συμπεριληφθεί σε όλες τις δηλώσεις τους,στα δελτία τύπου των υπουργείων και στις ανακοινώσεις της αστυνομίας.
ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΟΨΑΛΙΔΟΥ: Ο υφυπουργός για θέματα ασφαλείας σπεύδει να δηλώσει οτι οι τεντιμπόηδες θα κουρεύονται προς παραδειγματισμό. Καλεί μάλιστα τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών και του ζητάει να κουρεύει "εν χρω" δηλαδή με την ψιλή,τους παραβάτες. Την τιμωρία αυτή δεν την προέβλεπε κανένας νόμος και την εφηύρε ο υφυπουργός. Μάλιστα σε συνάντηση που είχε με τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών του είπε "να ετοιμάσει το γουρονοψάλιδο και με την πρώτη ευκαιρία να κουρέψει τους μασκαράδες" πάρα την αντίδραση του αστυνομικού διευθυντή που είπε οτι κάτι τέτοιο είναι παράνομο και υπερβολικό.
Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ: Η διαπόμπευση του κουρέματος με την ψιλή είχε να συμβεί από τα χρόνια της απελευθερώσης της Ευρώπης στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε στο Παρίσι οι Γάλλοι αντιστασιακοί κούρευαν σε δημόσια θέα της γυναίκες που γλεντούσαν με τους κατακτητές ενώ οι πολίτες στέναζαν κάτω από την μπότα του ναζισμού. Στην Αθήνα του '58 όμως αυτό που μετρούσε ήταν η ικανοποίηση της κοινής γνώμης η οποία στέναζε από την δράση των θρασυτάτων νεαρών. Η διαπόμπευση όμως δεν είχε ολοκληρωθεί. Έδωσε εντολή ο υφυπουργός να κοπούν τα ρεβέρ από τα παντελόνια των δραστών και να συνοδεύονται σιδηροδέσμιοι στην Εισαγγελία με την ατιμωτική ταμπέλα που θα κρεμόταν από τον λαιμό τους:<< Είμεθα τέντυ μπόης>>.
Ήταν η πρώτη φορά στα αστυνομικά χρονικά που γινόταν μεταγωγή κρατουμένων στην αρχή με τα πόδια και στην συνέχεια με το τρόλεϊ της γραμμής! Φωνές διαμαρτυρίας ίσως να ακούστηκαν τότε αλλά ποτέ δεν έβλεπαν το φώς της δημοσιότητας. Οι πρώτες οργανωμένες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση θα έρθουν ένα χρόνο αργότερα,όταν στην βουλή ψηφιζόταν ο νόμος 4.000. " Μόδα ήταν και πέρασε ", " δεν υπάρχει τεντιμποϊσμός στην Ελλάδα"διαπιστώνουν βουλευτές της αντιπολίτευσης.
ΚΑΙ << ΤΕΝΤΥ- ΜΠΟΫΣ>> ΚΑΙ <<ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ>> ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ: Ήταν τέτοιος ο αιφνιδιασμός της κοινής γνώμης που κάποιοι Αθηναίοι,βλέποντας τις χειροπέδες στα χέρια των νεαρών ,πίστεψαν ότι είχαν να κάνουν με τους δράστες ενός φρικτού εγκλήματος,που είχε γίνει πριν από λίγες μέρες στην Νέα Σμύρνη. Μάλιστα δημιουργήθηκε πανδαιμόνιο όταν κάποιοι από το πλήθος φώναζαν " Να οι δολοφόνοι"! Όμως ο Αντώνης και ο Σωτήρης δεν ήταν δολοφόνοι,ήταν δύο γνώριμοι έφηβοι. <<Μας συμπεριφέρθηκαν σαν να είχαν συλλάβει τον Αλ Καπόνε>> λέει ο τεντιμπόης του '58 .
ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ: Το σκηνικό στις δικαστικές αίθουσες θα ήταν για δύο δίκες. Η πρώτη αφορούσε τους δύο ανήλικους που κατηγορούνταν για εξύβριση και για ελαφρά σωματική βλάβη,αφού οι ανακριτικές αρχές είχαν κρίνει ότι το γιαούρτι δεν λέρωσε μόνο,αλλά και τραυμάτισε την κυρία στο πρόσωπο. Στην άλλη δίκη θα κάθονταν στο ειδώλιο οι κηδεμόνες των δύο νεαρών,κατηγορούμενοι για παραμέληση εποπτείας των ανήλικων τέκνων τους. Η πρώτη δίκη δεν έγινε ποτέ καθώς ο ένας από τους δύο νεαρούς ήταν γιός βιομηχάνου και η λύση του εξωδικαστικού συμβιβασμού ήταν η πλέον συμφέρουσα και για τις δύο πλευρές.
<< Μέχρι και το μάρμαρο της πολυκατοικίας που λεκιάστηκε από το γιαούρτι πληρώσαμε....ήταν ένα υπέρογκο ποσό 3.000 δραχμές>>,θυμάται ο Αντώνης. Η μήνυση των νεαρών απεσύρθη. Το πρωί της 19ης Σεπτεμβρίου 1958 έσπευσε κόσμος από τα ξημερώματα να πιάσει θέση στην αίθουσα του δικαστηρίου. Όλοι ήθελαν να παρακολουθήσουν από κοντά τις εξελίξεις της πολύκροτης αυτής υπόθεσης που είχε λάβει μυθιστορηματικές διαστάσεις. Μπορεί βέβαια να μην είδαν τους δύο νέους στο εδώλιο ενθουσιάστηκαν όμως με την είδηση οτι θα δικάζονταν οι κηδεμόνες τους. Το δικαστήριο άκουσε τους κατηγορούμενους να εκφράζουν την λύπη τους και τελικά τους απάλλαξε. Αλλά οι δύο οικογένειες δεν θα ηρεμήσουν καθώς λίγες μέρες αργότερα ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών,ενοχλημένος από την αθώωση,άσκησε έφεση ζητώντας να καταθέσει και η γιαουρτωμένη κυρία.
ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΩΝ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΩΝ: Τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα και η μεγάλη δημοσιότητα που έδωσε ο τύπος στην υπόθεση των δύο νεαρών δημιούργησαν την εντύπωση οτι οι πυρήνες των τεντιμπόηδων θα διαλύονταν. Αλλά ο κύκλος της βίας είχε μόλις αρχίσει και το αποκαλούμενο "φθινόπωρο των τεντιμπόηδων" έγραφε ιστορία με τα κουρεμένα κεφάλια να γίνονται σήμα κατατεθέν. Τα επεισόδια που έγιναν σε νυχτερινό γυμνάσιο στην οδό Φιλολάου και στο γυμνάσιο αρρένων στην πλατεία Κουμουνδούρου,προκαλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, κυρίως οι φωτογραφίες των νεαρών με τα ξυρισμένα κεφάλια . Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων αναφέρουν οτι και στις δύο περιπτώσεις οι νεαροί διαπληκτίστηκαν με τους επιστάτες των σχολείων και βιαιοπράγησαν εναντίον τους. Αργότερα οι τεντιμπόηδες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα,αφού πρώτα τους είχαν "περιποιηθεί"στο αστυνομικό τμήμα . Τους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης,ενώ κάποιοι από αυτούς διέταξαν εγκλεισμό σε αναμορφωτήριο. Μετά την σκυτάλη την πήρε η περιοχή της Καλλιθέας.
Δύο νεαροί παρενοχλούσαν δεκαπεντάχρονη μαθήτρια που συμμετείχε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και όταν ο πατέρας της τους έκανε παρατήρηση εκείνοι τον έδειραν ανηλεώς και μέχρι αναισθησίας. Στα χρόνια της παντοδυναμίας του χωροφύλακα τη μια μέρα έπεφτε το ξύλο και την επόμενη γινόταν η δίκη. Οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν είχαν τόση σημασία,όσο το γεγονός της ίδιας της διαπόμπευσης. Οι δύο νεαροί εμφανίστηκαν στην δίκη χωρίς να είναι κουρεμένοι με την ψιλή,αυτό προκάλεσε την οργή του κόσμου αλλά και του ίδιου του υφυπουργού. Τελικά το Β' Τριμελές Πλημμελειοδικείο έκρινε αθώο τον έναν νεαρό και ένοχο τον άλλον. Η Αθήνα όμως ζούσε μια πρωτοφανή έκρηξη βίας. Ο τύπος έγραφε σχεδόν κάθε μέρα για τέτοια περιστατικά όπως για το επεισόδιο στους Αμπελοκήπους,όταν δύο νεαροί επιχείρησαν να σηκώσουν την φούστα από μια τριαντάχρονη γυναίκα. Όταν διαπιστώθηκε η ηλικία τους οι αστυνομικοί τα έχασαν. Ήταν δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών..
Ο ΝΟΜΟΣ 4.000: Τα διαβόητα μέτρα φαίνεται ότι δεν έφεραν αποτελέσματα. Μπορεί μεν να περιορίστηκαν τα γιαουρτώματα,αλλά τα υπόλοιπα αδικήματα έγιναν πιο ακραία και οι παραβάτες περισσότερο επιθετικοί. Το φαινόμενο των "τεντιμπόηδων" είχε πάρει πλέον μεγάλες διαστάσεις. Τότε ήρθε στην νεοελληνική πραγματικότητα ο περίφημος νόμος 4.000 και ψηφίστηκε στην Βουλή τον Απρίλιο του 1959. Το χαρακτηριστικό αυτής της νέας νομοθετικής ρυθμίσεις ήταν οτι ο καταδικασθείς δεν μπορούσε να την εξαγοράσει και πήγαινε κατευθείαν στην φυλακή. Την παγίδα που έκρυβε αυτός ο νόμος ανακαλύφθηκε εκ των υστέρων.
Ο νομοθέτης ζητούσε η ποινή να είναι αισθητή. Η λέξη "αισθητή" στην ουσία νομιμοποιούσε το κούρεμα με την ψιλή. Έτσι οι αστυνομικές αρχές συνέχιζαν να παρανομούν και να διαπομπεύουν αφού ο νόμος του κάλυπτε τις αυθαίρετες πράξεις της αστυνομίας. Γρήγορα το κούρεμα με την ψιλή έγινε καθεστώς και στα σχολεία. Όμως τώρα δεν πρόκειται για μέτρο παραδειγματισμού,αλλά για μέσο καταπίεσης του μαθητικού κόσμου. Ήταν τέτοιες οι αντιδράσεις για το γεγονός αυτό,ώστε ο Γεώργιος Παπανδρέου,τον Μάιο του 1965,ως πρωθυπουργός και υπουργός παιδείας,κατάργησε το κούρεμα των μαθητών με την ψιλή μηχανή και το πηλήκιο με την κουκουβάγια που ήταν υποχρεωμένοι να φορούν.
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗ <<ΝΟΜΟΣ 4.000 >>: Το 1962 η δημιουργία του σκηνοθέτη Γιάννη Δαλιανίδη " νόμος 4.000" αφήνει άφωνη την κοινή γνώμη με το τολμηρό σενάριο. Μέσα σε μια εβδομάδα η ταινία κάνει ρεκόρ με 90.000 εισητήρια μόνο στην Αθήνα. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης θυμάται πόσο δυσκολεύτηκε να βρει ηθοποιό για τον συγκεκριμένο ρόλο:<< Για εκείνη την κοινωνία το θέμα της ταινίας προκάλεσε σοκ. Νόμιζα οτι θα υπάρξουν αντιδράσεις. Στο τέλος όμως οι καθηγητές συνιστούσαν στους νέους να δουν το έργο για να παραδειγματιστουν>>. Ο Θανάσης Παπαδόπουλος,σύμφωνα με τον ρόλο του,είχε γιαουρτώσει τον καθηγητή του ,ο οποίος τον είχε προσβάλει μέσα στην τάξη. Ο ηθοποιός θυμάται<<όταν γυρίσαμε την σκηνή της διαπόμπευσης στη Φωκίωνος Νέγρη,ο κόσμος είχε μαζευτεί με έβριζε και έφτυνε. Νόμιζε οτι το είχα κάνει πραγματικά... Όταν πήγα στον στρατό,με έβαλαν στο πειθαρχείο,γιατί νόμιζαν οτι ήμουν πραγματικός τεντιμπόης>>. Ο ηθοποιός στην ταινία υποδύθηκε τον ανήλικο Αντώνη,τον πρώτο τεντιμπόη του 1958. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής όσο και αν ακούγεται παράξενο δεν είδε ποτέ την ταινία του Δαλιανίδη. Τη χρονιά που προβλήθηκε η ταινία αυτός είχε ήδη μπαρκάρει στα καράβια,για να αναζητήσει στις θάλασσες την τύχη του. Όταν επέστρεψε τα γιαούρτια είχαν χάσει τις ιπτάμενες ιδιότητες τους και η αστυνομία συλλάμβανε ως τεντιμπόη καθέναν που τον θεωρούσε "εχθρό της κοινωνίας". Στο μίξερ της ασφάλειας αριστεροί,συνδικαλιστές,λωποδύτες,κακοποιοί,φίλαθλοι,ακόμα και οικογενειακοί καβγάδες γίνονταν ένα. Όλοι κατηγορούνταν πια για τεντιμπόηδες....
ΠΗΓΗ:ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΕΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ: Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1958 οι Αθηναίοι βλέπουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τους δύο πρώτους τεντιμπόηδες. Πρόκειται για δύο νέους 15 και 16 χρονών,με καθαρό ποινικό μητρώο που το λέρωσαν εξαιτίας ενός γιαουρτιού. Οι δυο νεαροί οδηγούνται πεζή και με χειροπέδες στον εισαγγελέα,μέσα από πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας αφού πρώτα στο Αστυνομικό τμήμα τους είχαν κουρέψει γουλί με την ψηλή,και τους είχαν ψαλιδίσει στα ρεβέρ των παντελονιών τους για να τους <<ευπρεπίσουν >>.Από το λαιμό του ενός κρέμεται μια πινακίδα:<< Είμεθα τέντυ μποης. Πετάξαμε γιαούρτι κατά γυναικός>>. Ένας από τους δύο νεαρούς μετά από πενήντα χρόνια αποκαλύπτει:<< Ναι,εγώ ήμουνα ο πρώτος τεντιμπόης. Από εμένα βγήκε ο νόμος 4.000. Τον Σεπτέμβριο του 1958 δεν υπήρχε τέτοιος νόμος. Δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1958 και προέβλεπε ποινές φυλάκισης ακόμα και για ανήλικους.ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ: Για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά. Έτσι η πρώτη πράξη για να κατασταλεί η "λευκή επανάσταση" άρχισε να γράφεται την νύχτα της 31ης Αυγούστου του 1958 στον κινηματογράφο "Αελλώ"στην κυψέλη. Ο Αντώνης με τον Σωτήρη συναντήθηκαν εκείνο το βράδυ με την ιστορία. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής "οι δύο θρασείς τέντυ-μπόϋς παρενώχλησαν ασέμνως μια νεάνιδα και περιέλουσαν με γιαούρτι την μητέρα της". Η αστυνομία ήδη είχε πάρει αυστηρές εντολές και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να δράσει. Έτσι η είδηση ότι μια καθωσπρέπει κυρία προσέφυγε στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλει την κακοποίηση της με γιαούρτι,ενθουσίασε τις αστυνομικές αρχές.
ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: Η εκδοχή για παρενόχληση της μαθήτριας προκαλεί ακόμα και σήμερα την αντίδραση του δράστη. Η μαρτυρία του νεαρού δεν είχε τότε μεγάλη σημασία. Πενήντα χρόνια μετά όμως θέλει να ακουστεί η αλήθεια. Ο ίδιος λέει οτι το επεισόδιο έγινε στο τέλος του έργου:<< Μπροστά μας ακριβώς στην έξοδο ήταν μια κυρία με την κόρη της ,ένα κοριτσάκι 12-13 χρόνων. Η κυρία είχε έντονη τριχοφυΐα. Ο φίλος μου είπε δυνατά " Κοίτα αυτήν έχει μουστάκι ". Τότε η γυναίκα γύρισε και με χαστούκισε>>. Η προσβολή ήταν μεγάλη και η εκδίκηση θέμα τιμής. Οι δύο νεαροί πήραν από πίσω την γυναίκα με την κόρη της και φτάνουν στο σπίτι τους. Εκεί εξαπολύουν την "λευκή"επίθεση. << Δεν την πετύχαμε ακριβώς. Το μισό γιαούρτι έσκασε πάνω στην πόρτα της πολυκατοικίας,το άλλο μισό έπεσε πάνω της>> αποκαλύπτει ο ασπρομάλλης πια τεντιμπόης του '58.
ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ: Τα γιαουρτώματα είχαν πλήξει το πολιτικό τότε κύρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή καθώς οι ψηφοφόροι της ΕΡΕ είχαν σχηματίσει μέτωπο κατά των "αλητοπαίδον,μιμητών των διεφθαρμένων Άγγλων τέντυ- μπόϋς"όπως τους αποκαλούσαν. Όμως οι λεγόμενοι "τέντυ- μπόϋς του Λονδίνου"δεν ήταν παρά ομάδες ρατσιστών,οι οποίοι κυνηγούσαν τους έγχρωμους μετανάστες. Μάλιστα την ώρα που η Ελλάδα συγκλονιζόταν από την ρίψη του κεσέ εναντίον της νοικοκυράς, Άγγλοι τεντιμπόηδες εξαπέλυαν επίθεση με ρόπαλα,ξυράφια και βόμβες κατά των μαύρων. Ποια σχέση θα μπορούσε να έχει το ελληνικό γιαούρτι με τις βόμβες μολότοφ; Καμία. Όμως οι Έλληνες πολιτικοί φρόντισαν να πολιτογραφήσουν ως ελληνική την λέξη τεντιμπόης και να συμπεριληφθεί σε όλες τις δηλώσεις τους,στα δελτία τύπου των υπουργείων και στις ανακοινώσεις της αστυνομίας.ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΟΨΑΛΙΔΟΥ: Ο υφυπουργός για θέματα ασφαλείας σπεύδει να δηλώσει οτι οι τεντιμπόηδες θα κουρεύονται προς παραδειγματισμό. Καλεί μάλιστα τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών και του ζητάει να κουρεύει "εν χρω" δηλαδή με την ψιλή,τους παραβάτες. Την τιμωρία αυτή δεν την προέβλεπε κανένας νόμος και την εφηύρε ο υφυπουργός. Μάλιστα σε συνάντηση που είχε με τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών του είπε "να ετοιμάσει το γουρονοψάλιδο και με την πρώτη ευκαιρία να κουρέψει τους μασκαράδες" πάρα την αντίδραση του αστυνομικού διευθυντή που είπε οτι κάτι τέτοιο είναι παράνομο και υπερβολικό.
Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ: Η διαπόμπευση του κουρέματος με την ψιλή είχε να συμβεί από τα χρόνια της απελευθερώσης της Ευρώπης στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε στο Παρίσι οι Γάλλοι αντιστασιακοί κούρευαν σε δημόσια θέα της γυναίκες που γλεντούσαν με τους κατακτητές ενώ οι πολίτες στέναζαν κάτω από την μπότα του ναζισμού. Στην Αθήνα του '58 όμως αυτό που μετρούσε ήταν η ικανοποίηση της κοινής γνώμης η οποία στέναζε από την δράση των θρασυτάτων νεαρών. Η διαπόμπευση όμως δεν είχε ολοκληρωθεί. Έδωσε εντολή ο υφυπουργός να κοπούν τα ρεβέρ από τα παντελόνια των δραστών και να συνοδεύονται σιδηροδέσμιοι στην Εισαγγελία με την ατιμωτική ταμπέλα που θα κρεμόταν από τον λαιμό τους:<< Είμεθα τέντυ μπόης>>.
Ήταν η πρώτη φορά στα αστυνομικά χρονικά που γινόταν μεταγωγή κρατουμένων στην αρχή με τα πόδια και στην συνέχεια με το τρόλεϊ της γραμμής! Φωνές διαμαρτυρίας ίσως να ακούστηκαν τότε αλλά ποτέ δεν έβλεπαν το φώς της δημοσιότητας. Οι πρώτες οργανωμένες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση θα έρθουν ένα χρόνο αργότερα,όταν στην βουλή ψηφιζόταν ο νόμος 4.000. " Μόδα ήταν και πέρασε ", " δεν υπάρχει τεντιμποϊσμός στην Ελλάδα"διαπιστώνουν βουλευτές της αντιπολίτευσης.
ΚΑΙ << ΤΕΝΤΥ- ΜΠΟΫΣ>> ΚΑΙ <<ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ>> ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ: Ήταν τέτοιος ο αιφνιδιασμός της κοινής γνώμης που κάποιοι Αθηναίοι,βλέποντας τις χειροπέδες στα χέρια των νεαρών ,πίστεψαν ότι είχαν να κάνουν με τους δράστες ενός φρικτού εγκλήματος,που είχε γίνει πριν από λίγες μέρες στην Νέα Σμύρνη. Μάλιστα δημιουργήθηκε πανδαιμόνιο όταν κάποιοι από το πλήθος φώναζαν " Να οι δολοφόνοι"! Όμως ο Αντώνης και ο Σωτήρης δεν ήταν δολοφόνοι,ήταν δύο γνώριμοι έφηβοι. <<Μας συμπεριφέρθηκαν σαν να είχαν συλλάβει τον Αλ Καπόνε>> λέει ο τεντιμπόης του '58 .ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ: Το σκηνικό στις δικαστικές αίθουσες θα ήταν για δύο δίκες. Η πρώτη αφορούσε τους δύο ανήλικους που κατηγορούνταν για εξύβριση και για ελαφρά σωματική βλάβη,αφού οι ανακριτικές αρχές είχαν κρίνει ότι το γιαούρτι δεν λέρωσε μόνο,αλλά και τραυμάτισε την κυρία στο πρόσωπο. Στην άλλη δίκη θα κάθονταν στο ειδώλιο οι κηδεμόνες των δύο νεαρών,κατηγορούμενοι για παραμέληση εποπτείας των ανήλικων τέκνων τους. Η πρώτη δίκη δεν έγινε ποτέ καθώς ο ένας από τους δύο νεαρούς ήταν γιός βιομηχάνου και η λύση του εξωδικαστικού συμβιβασμού ήταν η πλέον συμφέρουσα και για τις δύο πλευρές.
<< Μέχρι και το μάρμαρο της πολυκατοικίας που λεκιάστηκε από το γιαούρτι πληρώσαμε....ήταν ένα υπέρογκο ποσό 3.000 δραχμές>>,θυμάται ο Αντώνης. Η μήνυση των νεαρών απεσύρθη. Το πρωί της 19ης Σεπτεμβρίου 1958 έσπευσε κόσμος από τα ξημερώματα να πιάσει θέση στην αίθουσα του δικαστηρίου. Όλοι ήθελαν να παρακολουθήσουν από κοντά τις εξελίξεις της πολύκροτης αυτής υπόθεσης που είχε λάβει μυθιστορηματικές διαστάσεις. Μπορεί βέβαια να μην είδαν τους δύο νέους στο εδώλιο ενθουσιάστηκαν όμως με την είδηση οτι θα δικάζονταν οι κηδεμόνες τους. Το δικαστήριο άκουσε τους κατηγορούμενους να εκφράζουν την λύπη τους και τελικά τους απάλλαξε. Αλλά οι δύο οικογένειες δεν θα ηρεμήσουν καθώς λίγες μέρες αργότερα ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών,ενοχλημένος από την αθώωση,άσκησε έφεση ζητώντας να καταθέσει και η γιαουρτωμένη κυρία.
ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΩΝ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΩΝ: Τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα και η μεγάλη δημοσιότητα που έδωσε ο τύπος στην υπόθεση των δύο νεαρών δημιούργησαν την εντύπωση οτι οι πυρήνες των τεντιμπόηδων θα διαλύονταν. Αλλά ο κύκλος της βίας είχε μόλις αρχίσει και το αποκαλούμενο "φθινόπωρο των τεντιμπόηδων" έγραφε ιστορία με τα κουρεμένα κεφάλια να γίνονται σήμα κατατεθέν. Τα επεισόδια που έγιναν σε νυχτερινό γυμνάσιο στην οδό Φιλολάου και στο γυμνάσιο αρρένων στην πλατεία Κουμουνδούρου,προκαλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, κυρίως οι φωτογραφίες των νεαρών με τα ξυρισμένα κεφάλια . Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων αναφέρουν οτι και στις δύο περιπτώσεις οι νεαροί διαπληκτίστηκαν με τους επιστάτες των σχολείων και βιαιοπράγησαν εναντίον τους. Αργότερα οι τεντιμπόηδες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα,αφού πρώτα τους είχαν "περιποιηθεί"στο αστυνομικό τμήμα . Τους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης,ενώ κάποιοι από αυτούς διέταξαν εγκλεισμό σε αναμορφωτήριο. Μετά την σκυτάλη την πήρε η περιοχή της Καλλιθέας. Δύο νεαροί παρενοχλούσαν δεκαπεντάχρονη μαθήτρια που συμμετείχε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και όταν ο πατέρας της τους έκανε παρατήρηση εκείνοι τον έδειραν ανηλεώς και μέχρι αναισθησίας. Στα χρόνια της παντοδυναμίας του χωροφύλακα τη μια μέρα έπεφτε το ξύλο και την επόμενη γινόταν η δίκη. Οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν είχαν τόση σημασία,όσο το γεγονός της ίδιας της διαπόμπευσης. Οι δύο νεαροί εμφανίστηκαν στην δίκη χωρίς να είναι κουρεμένοι με την ψιλή,αυτό προκάλεσε την οργή του κόσμου αλλά και του ίδιου του υφυπουργού. Τελικά το Β' Τριμελές Πλημμελειοδικείο έκρινε αθώο τον έναν νεαρό και ένοχο τον άλλον. Η Αθήνα όμως ζούσε μια πρωτοφανή έκρηξη βίας. Ο τύπος έγραφε σχεδόν κάθε μέρα για τέτοια περιστατικά όπως για το επεισόδιο στους Αμπελοκήπους,όταν δύο νεαροί επιχείρησαν να σηκώσουν την φούστα από μια τριαντάχρονη γυναίκα. Όταν διαπιστώθηκε η ηλικία τους οι αστυνομικοί τα έχασαν. Ήταν δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών..
Ο ΝΟΜΟΣ 4.000: Τα διαβόητα μέτρα φαίνεται ότι δεν έφεραν αποτελέσματα. Μπορεί μεν να περιορίστηκαν τα γιαουρτώματα,αλλά τα υπόλοιπα αδικήματα έγιναν πιο ακραία και οι παραβάτες περισσότερο επιθετικοί. Το φαινόμενο των "τεντιμπόηδων" είχε πάρει πλέον μεγάλες διαστάσεις. Τότε ήρθε στην νεοελληνική πραγματικότητα ο περίφημος νόμος 4.000 και ψηφίστηκε στην Βουλή τον Απρίλιο του 1959. Το χαρακτηριστικό αυτής της νέας νομοθετικής ρυθμίσεις ήταν οτι ο καταδικασθείς δεν μπορούσε να την εξαγοράσει και πήγαινε κατευθείαν στην φυλακή. Την παγίδα που έκρυβε αυτός ο νόμος ανακαλύφθηκε εκ των υστέρων.
Ο νομοθέτης ζητούσε η ποινή να είναι αισθητή. Η λέξη "αισθητή" στην ουσία νομιμοποιούσε το κούρεμα με την ψιλή. Έτσι οι αστυνομικές αρχές συνέχιζαν να παρανομούν και να διαπομπεύουν αφού ο νόμος του κάλυπτε τις αυθαίρετες πράξεις της αστυνομίας. Γρήγορα το κούρεμα με την ψιλή έγινε καθεστώς και στα σχολεία. Όμως τώρα δεν πρόκειται για μέτρο παραδειγματισμού,αλλά για μέσο καταπίεσης του μαθητικού κόσμου. Ήταν τέτοιες οι αντιδράσεις για το γεγονός αυτό,ώστε ο Γεώργιος Παπανδρέου,τον Μάιο του 1965,ως πρωθυπουργός και υπουργός παιδείας,κατάργησε το κούρεμα των μαθητών με την ψιλή μηχανή και το πηλήκιο με την κουκουβάγια που ήταν υποχρεωμένοι να φορούν.
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗ <<ΝΟΜΟΣ 4.000 >>: Το 1962 η δημιουργία του σκηνοθέτη Γιάννη Δαλιανίδη " νόμος 4.000" αφήνει άφωνη την κοινή γνώμη με το τολμηρό σενάριο. Μέσα σε μια εβδομάδα η ταινία κάνει ρεκόρ με 90.000 εισητήρια μόνο στην Αθήνα. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης θυμάται πόσο δυσκολεύτηκε να βρει ηθοποιό για τον συγκεκριμένο ρόλο:<< Για εκείνη την κοινωνία το θέμα της ταινίας προκάλεσε σοκ. Νόμιζα οτι θα υπάρξουν αντιδράσεις. Στο τέλος όμως οι καθηγητές συνιστούσαν στους νέους να δουν το έργο για να παραδειγματιστουν>>. Ο Θανάσης Παπαδόπουλος,σύμφωνα με τον ρόλο του,είχε γιαουρτώσει τον καθηγητή του ,ο οποίος τον είχε προσβάλει μέσα στην τάξη. Ο ηθοποιός θυμάται<<όταν γυρίσαμε την σκηνή της διαπόμπευσης στη Φωκίωνος Νέγρη,ο κόσμος είχε μαζευτεί με έβριζε και έφτυνε. Νόμιζε οτι το είχα κάνει πραγματικά... Όταν πήγα στον στρατό,με έβαλαν στο πειθαρχείο,γιατί νόμιζαν οτι ήμουν πραγματικός τεντιμπόης>>. Ο ηθοποιός στην ταινία υποδύθηκε τον ανήλικο Αντώνη,τον πρώτο τεντιμπόη του 1958. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής όσο και αν ακούγεται παράξενο δεν είδε ποτέ την ταινία του Δαλιανίδη. Τη χρονιά που προβλήθηκε η ταινία αυτός είχε ήδη μπαρκάρει στα καράβια,για να αναζητήσει στις θάλασσες την τύχη του. Όταν επέστρεψε τα γιαούρτια είχαν χάσει τις ιπτάμενες ιδιότητες τους και η αστυνομία συλλάμβανε ως τεντιμπόη καθέναν που τον θεωρούσε "εχθρό της κοινωνίας". Στο μίξερ της ασφάλειας αριστεροί,συνδικαλιστές,λωποδύτες,κακοποιοί,φίλαθλοι,ακόμα και οικογενειακοί καβγάδες γίνονταν ένα. Όλοι κατηγορούνταν πια για τεντιμπόηδες....ΠΗΓΗ:ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
